ST. ANTONIUS ZIEKENHUIS en TMA

Een ongeluk zit in een klein hoekje. Dat weten ze op de Spoedeisende Hulp (SEH) als geen ander. Teamwork is belangrijk op zo’n hectische werkplek, maar de tijd om te reflecteren ontbreekt vaak. Door middels teamsessies te investeren in elkaar wisten de teamhoofden van de SEH van het St. Antonius Ziekenhuis de onderlinge samenwerking naar een hoger niveau te tillen.

Het is er de afgelopen twee jaar niet minder hectisch op geworden in ziekenhuizen dankzij de Covid-19-pandemie. Teamwork was altijd al belangrijk op de SEH, waar mensen het ziekenhuis binnenkomen als ze dringend medische hulp nodig hebben, maar in zo’n pandemie wordt goed samenwerken helemaal essentieel. Dat geldt niet alleen voor de verpleegkundigen op de afdeling, maar ook voor de mensen die de teams aansturen.

Kris Valster weet het uit ervaring: ze werkte eerst als verpleegkundige op de spoedafdeling, nu is ze SEH Teamhoofd bij het St. Antonius. “Een intense baan”, vertelt ze. “Er gebeurt van alles tegelijk, je moet continu schakelen en altijd aan- staan. De afdeling draait 24/7, dus je voelt je dag en nacht voor alles en iedereen verantwoordelijk, maar tegelijkertijd leer je daarmee omgaan. Ik kan het nu, na vier jaar, na werktijd beter loslaten.”

Zorgen voor patiënt én elkaar
Valster vormt met haar collega-teamhoofden een goed team. “We hebben het leuk samen, zorgen voor elkaar, zijn positief en er is veel humor.We vinden het allemaal belangrijk om voor onze mensen te zorgen, want als je dat doet, kunnen zij weer goed zorgen voor de patiënten.” Om de onderlinge band te versterken en meer inzicht te krijgen in elkaar, stelde het SEH-afdelingshoofd van het St. Antonius voor een teamsessie te doen.

Carmen Geurts, HR Adviseur Arbeidsomstandigheden, en Judith Winkel, HR Adviseur Duurzame Inzetbaarheid, doen de TMA Teamsessies binnen het zieken- huis. Zij verzorgden dus ook de sessies voor de SEH, twee tot nu toe. “Wij willen dat al onze medewerkers tot hun recht komen”, vertelt Geurts. “Want als zij goed in hun vel zitten, heeft de organisatie daar ook baat bij. Dat doen we onder meer door in zo’n sessie te kijken waar de spanning zit binnen een team en waar je juist voor meer verbinding kunt zorgen.”

Geen tijd om echt te luisteren
Geurts en Winkel gebruiken de TMA Methode; ze zijn beiden TMA Professional. De twee hebben zich ingezet om het instrument, wat eerst voornamelijk werd gebruikt in de sollicitatieprocedure, meer te gaan gebruiken voor de ontwikkeling van medewerkers. Niet alleen op individueel vlak, maar juist ook binnen teams. Teams die binnen de zorg - en natuurlijk in elke organisatie - als een huis moeten staan.

“Ik denk dat het besef hoe belangrijk het is dat een team goed kan samenwerken steeds meer komt”, zegt Geurts. “Maar men vindt het ook lastig, omdat elk team bestaat uit individuen. Middels een teamsessie kun je, als je maar een veilige omgeving creëert waarin mensen zich kwetsbaar durven opstellen, laten zien dat iedereen talenten heeft. En daarmee de samenwerking verbeteren en het werkple zier vergroten.”

Winkel vult aan: “Tijdens een teamsessie luister je echt even alleen naar elkaar en leer je van elkaar. In de hectiek van het dagelijks werk is daar, zeker op de SEH, lang niet altijd tijd voor. Hoe graag je dat ook zou willen.”

Taken beter delegeren
Valster maakte de TMA Talentenanalyse voor het eerst toen ze solliciteerde bij het ziekenhuis, in 2012. “Voor de eerste teamsessie heb ik de analyse opnieuw gemaakt en werd ik helemaal meegenomen in het rapport. Daardoor wist ik beter hoe ik de resultaten kon interpreteren. Heel waardevol voor mijzelf en ook om te zien hoe mijn collega’s en ik op elkaar aansluiten. Het geeft meer inzicht in de teamdynamiek.”

“In de SEH-teamsessies hebben we de competenties van alle teamleden benoemd, gekeken naar waar de verschillen zitten en naar wat er nodig is om het werk goed te kunnen uitoefenen”, licht Winkel toe. “Dat betekent ook kijken naar welke taken je bij iemand kunt neerleggen en waar je van elkaar kunt leren. Dat lukt veel beter als je weet dat iets niet jouw talent is, maar bijvoorbeeld wel van een collega. Dan ga je niet meer uit van wie er tijd heeft voor een bepaalde taak, maar wie er talent voor heeft.”

Grootste eyeopener
Valster heeft zichzelf beter nog beter leren kennen en ervaart meer onderling begrip binnen het team. “Als je hardop uitspreekt waaraan je behoefte hebt, kan de ander ook meedenken.Tegelijkertijd begrijp je dan beter hoe de ander in elkaar zit; waar een behoefte of bepaald gedrag vandaan komt. Dat helpt ontzettend in de samenwerking. Grappig ook om te zien dat een collega verbaasd was over een competentie van zichzelf, maar ik dit juist ontzettend bij hem herkende.”

De grootste eyeopener van de teamsessies was voorValster ‘hoe mooi het is om stil te staan bij jezelf en je collega’s’. “We zijn binnen ons team allemaal zo geneigd om hard te werken en altijd maar door te gaan.We roepen wel vaak dat we samen moeten lunchen, maar de helft van de tijd komt dat er niet van.Werk staat bij iedereen op nummer 1. En al voelden we ons al een goed team, we zien nu ook dat het heel gezond is om nog meer in de relatie met elkaar te investeren. Daar kun je als team alleen maar beter van worden.”